ਜ਼ੁਲਮ ਕੇ ਹਾਥ ਜਬ ਜਬ ਫੂਲ ਮਸਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ
ਕੇ ਉਨ੍ਕੋ ਦੇਖ ਕੇ ਸ਼ੈਤਾਂ ਭੀ ਦਹਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ
ਨਾ ਪੁਛੋ ਕਿਸ ਤਰਹ ਕੀ ਫਿਤਰਤ-ਏ-ਦਿਲ ਹੈ ਮੇਰੀ
ਖੁਦ ਹੀ ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋਤੇ ਖੁਦ ਹੀ ਬਹਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ
ਹੁਸ੍ਨ ਔਰ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਕਾ ਜਬਸੇ ਹੂਆ ਨਸ਼ਾ ਯਾਰੋ
ਖੁਦ ਹੀ ਗਿਰਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਫਿਰ ਖੁਦ ਹੀ ਸੰਭਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ
ਜ਼ੱਰਾ ਜ਼ੱਰਾ ਜ਼ਮੀਂ ਕਾ ਨਮ ਸਾ ਹੈ ਹੋਤਾ ਦੇਖਾ
ਅਸ਼੍ਕ ਜਬ ਜਬ ਤੇਰੀ ਗਾਲੋਂ ਸੇ ਫਿਸਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ
ਹੁਨਰ ਕਭੀ ਰੰਗ ਰੂਪ ਦੇਖ ਕਰ ਆਤਾ ਨਹੀ ਹੈ
ਕਿ ਯੇ ਕੁਦਰਤ ਹੈ ਖਿਲ ਕੀਚੜ ਮੇ ਕਮਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ
ਹਿੱਮਤ-ਏ-ਮਰ੍ਦ ਹੋ ਤਬ ਤੋ ਖੁਦਾ ਭੀ ਸਾਥ ਹੋਤਾ ਹੈ
ਹੈ ਗਰ ਹਿੱਮਤ ਤੋ ਫਿਰ ਪੱਥਰ ਭੀ ਪਿਘਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ
ਖੁਦਾ ਕੋ ਯਾਰ ਬਨਾ ਲੇ ਵੋਹੀ ਤੇਰਾ ਹਮਸਫਰ ਹੋਗਾ
ਸਾਥ ਨਾ ਝੋਂਪੜੇ ਜਾਤੇ ਨਾ ਮਹਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ
ਕਭੀ ਮਿਸ ਕਾਲ ਆਤੀ ਹੈ ਕਭੀ ਕੋਈ ਫੋਨ ਆ ਜਾਤਾ
ਕੇ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਤੇ ਲਿਖਤੇ ਪੜ ਯੂਹੀਂ ਖਲਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ
ਕੁਛ ਹੀ ਬਨਤੇ ਹੈ ਸ਼ਾਯਰ ਰਾਹਤ ਇੰਦੌਰੀ ਕੇ ਜੈਸੇ
ਔਰ ਕੁਜ ਜੈਲੀ ਕੀ ਤਰਹ ਕਰਤੇ ਨਕਲ ਜਾਤੇ ਹੈਂ
No comments:
Post a Comment