ਮਖਮਲਾਂ ਦੀ ਸੇਜ ਚੋਂ ਵੀ ਨੁਕ੍ਸ ਸੀ ਜੋ ਕੱਡ ਰਹੇ
ਖਾਕ ਵਿਚ ਸਬ ਸੌਂ ਰਹੇ ਨੇ ਅੱਜ ਲੱਤਾਂ ਤਾਣ ਕੇ
ਜੀ ਨਾ ਕਿਸੇ ਧਾਗੇ ਤਵੀਤਾਂ ਰੋਕਣਾ ਏ ਕਾਲ ਨੂ
ਮੌਤ ਨਹੀ ਰੁਕਦੀ ਏ ਔਂਦੀ ਏ ਇਰਾਦਾ ਠਾਣ ਕੇ
ਤੂੰ ਬਣਦਾ ਸੀ ਚੰਗੇਜ਼ ਖਾਂ ਐਵੇਂ ਜ਼ਈਫ਼ਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ
ਮੌਤ ਮੂਹਰੇ ਖੜ ਭਲਾ ਹੁਣ ਆਸਤੀਨਾਂ ਤਾਣ ਕੇ
ਜ਼ਿੰਦਾ ਤੇ ਮਰ੍ਦੇ ਦੇ ਮੂਹ ਚ ਪਾਣੀ ਵੀ ਨਾ ਪਾ ਸਕੇ
ਹੱਡੀਆਂ ਨੇ ਹੁਣ ਲਬ ਰਹੇ ਜੀ ਖਾਕ ਛਾਣ ਛਾਣ ਕੇ
ਜੀ ਪੈਰ ਤੇ ਲੱਗੀ ਮਿੱਟੀ ਵੀ ਜਰ ਨਹੀ ਹੋਈ ਕਦੇ
ਮੌਤ ਨੇ ਮਿੱਟੀ ਚ ਮਿੱਟੀ ਕਰ ਤਾ ਮਿੱਟੀ ਜਾਣ ਕੇ
ਜੀੰਦਿਆਂ ਜੀ ਜੀ ਸੀ ਕਰਦਾ ਹਰ ਕੋਈ ਜੀ ਬੇਵਜਾਹ
ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਨਾ ਹਾਲ ਪੁੱਛਣਾ ਕਬਰ ਦੇ ਵਿਚ ਆਣ ਕੇ
ਸ਼ਿਵ ਜਹੇ ਤਾਰੇ ਅਨੇਕਾਂ ਟੁੱਟ ਗਏ ਜੋਬਣ ਦੀ ਰੁੱਤ
ਜੀ ਕੀ ਪਤਾ ਜੈਲੀ ਵੀ ਤੁਰ ਜਾਏ ਜਵਾਨੀ ਮਾਣ ਕੇ
No comments:
Post a Comment