ਅਣਖੀ ਦਲੇਰ ਸੀ ਜਵਾਨ ਗੱਬਰੂ ਜੀ ਹਵਾਰਾ ਪਿੰਡ ਦਾ
ਰੱਬ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਮਨ ਆਈ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪੱਕਾ ਹਿੰਡ ਦਾ
ਐਸਾ ਕਾਰਾ ਕਰ ਗਿਆ ਸੂਰਮਾ ਜੀ ਦੇਖ ਕੰਬੀ ਸਰਕਾਰ ਬਈ
ਜੇਲੋਂ ਜਾਂਦਾ ਪੁੱਟਦਾ ਸੁਰੰਗ ਸੂਰਮਾ ਸਿੰਘ ਜਗਤਾਰ ਬਈ
ਸੋਧਾ ਲਾਏਆ ਸੂਰੇਆਂ ਬੇਅੰਤੇ ਪਾਪੀ ਨੂ ਗੱਡੀ ਮੌਤ ਦੀ ਚੜ੍ਹਾ
12 ਸਾਲ ਬਾਦ ਮਿਲੀ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸਿੰਘ ਹੱਸਦਾ ਖੜਾ
ਸਿਰ ਝੁਕਣਾ ਨਹੀ ਈ ਭਾਵੇਂ ਫਾਂਸੀਆਂ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਦੇ ਲਵੋ ਹਜ਼ਾਰ ਬਈ
ਜੇਲੋਂ ਜਾਂਦਾ ਪੁੱਟਦਾ ਸੁਰੰਗ ਸੂਰਮਾ ਸਿੰਘ ਜਗਤਾਰ ਬਈ
ਨਾਲ ਬਲਵੰਤ ਤੇ ਪਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬਣ ਗਈ ਸਕੀਮ ਜੀ
ਕਹਿੰਦੇ ਜੇਲੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕੱਲ ਕੇ ਛੱਡਣਾ ਏ ਬਣਾਕੇ ਟੀਮ ਜੀ
ਅਸੀਂ ਸ਼ੇਰ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੇ ਹਾਂ ਮਰਨੇ ਨੂ ਵੀ ਤਿਆਰ ਬਈ
ਜੇਲੋਂ ਜਾਂਦਾ ਪੁੱਟਦਾ ਸੁਰੰਗ ਸੂਰਮਾ ਸਿੰਘ ਜਗਤਾਰ ਬਈ
ਪਹਿਲੀ ਹੀ ਸੁਰੰਗ ਨੂ ਸਲਾਭ ਖਾ ਗਈ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਪੂਰਨੀ
ਦੂਜੀ ਉੱਤੇ ਗਾਰਡ ਨੂ ਸੀ ਸ਼ੱਕ ਹੋ ਗਿਆ ਲਾ ਲਾ ਵੇਖੇ ਘੂਰਣੀ
ਤੀਜੀ ਵਾਰੀਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੁਣ ਨਾਹੀਓਂ ਹਾਰਨਾ ਕਰਕੇ ਵਿਚਾਰ ਜੀ
ਜੇਲੋਂ ਜਾਂਦਾ ਪੁੱਟਦਾ ਸੁਰੰਗ ਸੂਰਮਾ ਸਿੰਘ ਜਗਤਾਰ ਬਈ
ਤੀਜੀ ਤੇ ਤਜੁਰਬਾ ਸੀ ਪੂਰਾ ਲਾ ਲਿਆ ਜੀ ਸਕੀਮ ਘੜਕੇ
ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਪੁੱਟਦੇ ਸੁਰੰਗ ਸੂਰਮੇ, ਨਿਕਲਦੇ ਤੜਕੇ
ਵੇਟ ਲਿਫਟਿੰਗ ਵਾਲੇ ਹੀ ਸਾਮਾਨ ਦੇ ਬਣਗੇ ਔਜ਼ਾਰ ਬਈ
ਜੇਲੋਂ ਜਾਂਦਾ ਪੁੱਟਦਾ ਸੁਰੰਗ ਸੂਰਮਾ ਸਿੰਘ ਜਗਤਾਰ ਬਈ
ਲਮੀ ਸੀ ਸੁਰੰਗ ਪੂਰੀ ਪੈਂਤੀ ਫੁੱਟ ਅਤੇ ਚੌੜੀ ਸਵਾ ਗਜ ਜੀ
ਮਿੱਟੀ ਕੱਡ ਕੇਰਦੇ ਕਿਆਰੀ ਵਿਚ ਜੀ ਮਾਲੀਆਂ ਦੇ ਪੱਜ ਜੀ
ਮਣਾ ਮੂਹੀ ਮਿੱਟੀ ਜੀ ਪ੍ਲੇ ਗ੍ਰਾਉਂਡ ਵਿਚ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਖਿਲਾਰ ਬਈ
ਜੇਲੋਂ ਜਾਂਦਾ ਪੁੱਟਦਾ ਸੁਰੰਗ ਸੂਰਮਾ ਸਿੰਘ ਜਗਤਾਰ ਬਈ
ਜਗਤਾਰ, ਬਲਵੰਤ ਤੇ ਪਰਮਜੀਤ ਜਹੇ ਜੱਮਦੇ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ
ਵਾਰਾਂ ਗੌਣਗੇ ਕਵੀਸ਼ਰ ਤੇ ਸ਼ਾਇਰ ਵੀ ਸਿਫਤਾਂ ਸੁਣੌਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ
ਇੱਕ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੱਸੇ ਸੌਲਾਂ ਆਨੇ ਸਚ ਅੱਜ ਜ਼ੈਲਦਾਰ ਬਈ
ਓ ਵੇਖੋ ਜੇਲੋਂ ਜਾਂਦਾ ਪੁੱਟਦਾ ਸੁਰੰਗ ਸੂਰਮਾ ਸਿੰਘ ਜਗਤਾਰ ਬਈ
No comments:
Post a Comment