ਜਦੋਂ ਖੇਡਣਾ ਖਿਡਾਰੀ ਨਹੀ ਜਾਣਦਾ, ਕੀ ਤਾਸ਼ ਵਾਲੇ ਪੱਤੇ ਦਾ ਕਸੂਰ
ਹੱਥੀਂ ਆਪਣੇ ਹੀ ਬਾਗ ਜੇ ਉਜਾੜਤੇ, ਕੀ ਸ਼ਹਿਦ ਵਾਲੇ ਛੱਤੇ ਦਾ ਕਸੂਰ
ਬੈਠ ਸੋਫੇਆਂ ਤੇ ਆਡਰ ਜੋ ਮਾਰਦੇ ਦਿੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ ਗਰੀਬਾਂ ਨੂ ਜੋ ਝਿੜਕਾਂ
ਕਿਤੇ ਕੱਮੀਆਂ ਦਾ ਮੁੜਕਾ ਨਚੋੜ ਕੇ ਚਿੱਤ ਕਰੇ ਏਨਾ ਸੁੱਤਿਆਂ ਤੇ ਛਿੜਕਾਂ
ਬੰਦਾ ਆਪਣਿਆਂ ਐਬਾਂ ਨਾਲ ਮਰਦਾ ਕੀ ਸ਼ਹਿਰ ਕਲਕੱਤੇ ਦਾ ਕਸੂਰ
ਹੱਥੀਂ ਆਪਣੇ ਹੀ ਬਾਗ ਜੇ ਉਜਾੜਤੇ, ਕੀ ਸ਼ਹਿਦ ਵਾਲੇ ਛੱਤੇ ਦਾ ਕਸੂਰ
ਬੂਟਾ ਮਿਹਨਤਾਂ ਦਾ ਬੜਾ ਹੀ ਮਲੂਕ ਜੀ, ਨਾਲ ਮੁੜਕੇ ਦੇ ਪੈਦਾ ਏ ਜੋ ਸਿੰਜਣਾ
ਲਮੀ ਤਾਣ ਕਾਹਤੋਂ ਸੌਂ ਗਿਆ ਏ ਸੱਜਣਾਂ, ਮੈਂ ਤੇ ਕੱਮ ਹੁੰਦੇ ਵੇਖੇ ਕਦੀ ਇੰਜ ਨਾ
ਜਦੋਂ ਜੜਾਂ ਹੀ ਤਿਹਾਈਆਂ ਅਸੀਂ ਰੱਖੀਆਂ ਕੀ ਫੇਰ ਸੁੱਕੇ ਪੱਤੇ ਦਾ ਕਸੂਰ
ਹੱਥੀਂ ਆਪਣੇ ਹੀ ਬਾਗ ਜੇ ਉਜਾੜਤੇ, ਕੀ ਸ਼ਹਿਦ ਵਾਲੇ ਛੱਤੇ ਦਾ ਕਸੂਰ
ਮਾਰੋ ਕੁੱਟੋ ਸਮਝਾਓ ਭਾਵੇਂ ਲੱਖ ਜੀ, ਨਸ਼ਾ ਹੁੰਦਾ ਨੀ ਨਸ਼ੇੜੀ ਕੋਲੋ ਵੱਖ ਜੀ
ਏਹੋ ਰੋਗ ਲਾਈਲਾਜ ਜਿੱਥੇ ਲੱਗਜੇ, ਘਰ ਵੱਸਦੇ ਚ ਛੱਡਦਾ ਨਾ ਕੱਖ ਜੀ
ਜਦੋਂ ਬਾਪ ਹੀ ਸ਼ਰਾਬ ਨਾਲ ਰੱਜਿਆ ਕਿ ਪੁੱਤਰ ਕੁਪੱਤੇ ਦਾ ਕਸੂਰ
ਹੱਥੀਂ ਆਪਣੇ ਹੀ ਬਾਗ ਜੇ ਉਜਾੜਤੇ, ਕੀ ਸ਼ਹਿਦ ਵਾਲੇ ਛੱਤੇ ਦਾ ਕਸੂਰ
No comments:
Post a Comment