.........ਕਿ ਹੁਣ ਕੋਈ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਹਲਕ ਤੋਂ ਜਾਂਦੀ ਨਹੀਂ ਹੇਠਾਂ
...ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਪਈ ਗਈ ਮੈਨੂ ਕਿ ਬਸ ਗਮ ਖਾਣ ਦੀ ਆਦਤ
....ਮਿਰੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਨੂ ਜ਼ਾਲਮ ਛਿੱਲ, ਕਰੀ ਨਾਸੂਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
..ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਲੱਕੜੀ ਛਿੱਲਨਾ ਹੈ ਬਸ ਤਰਖਾਣ ਦੀ ਆਦਤ
.........ਤਿਰੇ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹੀ ਅਸੀਂ ਹਾਂ ਮੈਖਾਨੇ ਪਹੁੰਚੇ
ਨਾ ਹੀ ਸੀ ਪੀਣ ਦੀ ਆਦਤ, ਨਾ ਹੀ ਸੀ ਖਾਣ ਦੀ ਆਦਤ
ਕਿ ਇੱਕ ਨਾਲ ਦਿਲ ਮਿਲਾ ਲੈ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ਜੇ ਮੇਲ ਦਾ ਕੋਈ
......ਨਹੀ ਚੰਗੀ ਹੁੰਦੀ ਹਰ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮਰ ਜਾਣ ਦੀ ਆਦਤ
ਕਿ ਇਹ ਅਸ਼ਕਾਂ ਦਾ ਦਰਿਆ ਹੈ ਭਰੇਗਾ ਤੁਪਕਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ
...ਨਹੀ ਇਹਨੂ ਹੜ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਾੰਗਰਾਂ ਭਰ ਜਾਣ ਦੀ ਆਦਤ
.........ਤੂੰ ਵੀ ਛੱਡ ਨਹੀ ਸਕਦੀ, ਨਾ ਮੈਥੋਂ ਛੱਡ ਹੀ ਹੋਣੀ ਏ
...ਤੇਰੀ ਜਿੱਤ ਜਾਣ ਦੀ ਆਦਤ, ਮੇਰੀ ਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਆਦਤ....... Zaildar
No comments:
Post a Comment