ਇਸ ਇਸ਼ਕ਼ੇ ਦੀ ਦਾਸਤਾਨ ਸੁਣੀ ਜਦੋ ਮੈਂ
ਮੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੋਂ ਨਿਕਲੀ ਜ਼ਮੀਨ ਭੱਜਦੀ
ਵੇਖੇ ਆਸ਼ਕਾਂ ਬੇਦੋਸ਼ਿਆਂ ਨੂ ਪੱਥਰ ਵੀ ਪੈਂਦੇ
ਵੇਖੀ ਸਿਰ ਸ਼ਮਸ਼ੀਰ ਮਿਰਜ਼ੇ ਦੇ ਵੱਜਦੀ
ਵੇਖੇ ਜੋਗੀ ਬਣੇ ਚਾਕ, ਰਖ ਵੰਜਲੀ ਨੂ ਢਾਕ
ਵੇਖੀ ਖੇੜੇਆਂ ਚ ਡੋਲੀ ਸਹਿਬਾ ਦੇ ਲਈ ਸੱਜਦੀ
ਵੇਖੇ ਕੰਡੇਆਂ ਤੇ ਕੁਜ, ਕੁਜ ਰਹਿਗੇ ਕੰਡਿਆਂ ਤੇ
ਵੇਖੀ ਵਿਚ ਮੈਂ ਝਨਾਵਾਂ ਦੇ ਸੀ ਮੌਤ ਗੱਜਦੀ
ਵੇਖੇ ਲੱਖਾਂ ਜੋ ਨਜ਼ਾਰੇ ਕੁਜ ਲਫਜ਼ੀਂ ਉਤਾਰੇ
ਜ਼ੈਲਦਾਰਾ ਤਾੰਵੀ ਵੇਖੀ ਨਾ ਕਲਮ ਰੱਜਦੀ
No comments:
Post a Comment