ਭੁੱਲ ਗਯੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਟ , ਲਹਿੰਗਾ ਫੁਲਕਾਰੀਆਂ,
ਚੁੰਨੀ ਕੰਢੇ ਸੋਨੇ ਰੰਗੇ ਗੋਟੇ ਦੀਆਂ ਧਾਰੀਆਂ
ਸੱਗੀਫੁੱਲ ,ਨਥ , ਕੋਕਾ ਤਿੰਨ ਨ੍ਗਾਂ ਵਾਲਾ,
ਗੁੱਤ ਚ ਪਰਾਂਦੀ, ਟਿੱਕਾ ਕੰਨ ਪਿਛੇ ਕਾਲਾ
ਬਾਪੂ ਦੇ ਖਨ੍ਗੂਰੇ ਨਾਲ ਦਿਲ ਕਂਬ ਜਾਣਾ
ਵੀਰੇ ਨਾਲ ਗਲ ਕਰਦੇ ਵੀ ਸੰਗ ਜਾਣਾ
ਨੀ ਸੀ ਹੁੰਦਾ ਬਿਨਾ ਦਸੇ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਲਂਗ ਜਾਣਾ
ਸਬ ਹੱਦਾਂ ਟੱਪ ਚੱਲੀ ਹੀਰ ਵਾਰਿਸ ਦੇ ਖੂਆਬ ਦੀ
ਫੈਸ਼ਨਾ ਨੇ ਪੱਟੀ ਯਾਰੋ ਜੱਟੀ ਓ ਪੰਜਾਬ ਦੀ
ਫੈਸ਼ਨਾ ਚ ਰੁਲੀ ਯਾਰੋ ਜੱਟੀ ਓ ਪੰਜਾਬ ਦੀ
ਜਿਹੜੇ ਕਪਦੇ ਤੂ ਪਾਕੇ ਫਿਰੇ ਬਣਦੀ ਨੀ ਸ਼ਹਿਰੀ
ਮਾਰੇ ਵਿਰਸੇ ਨੂ ਡੰਗ ਬਣ ਨਾਗ ਏਹੋ ਜਹਿਰੀ
ਕਹਿੰਦੀ ਲਮੀ ਗੁੱਤ ਹੁਣ ਮੇਨੂ ਲਗਦੀ ਨੀ ਚੰਗੀ
ਚੁੰਨੀ, ਸ਼ਰਮ ,ਪਰਾਂਦੀ ਰਹੀਗੀ ਕਿੱਲੀ ਉੱਤੇ ਟੰਗੀ
ਪਰ ਗਲ ਕੌਣ ਸੁਣੇ ਜ਼ੈਲਦਾਰ ਬੇਦਿਮਾਗ ਦੀ
ਫੈਸ਼ਨਾ ਨੇ ਪੱਟੀ ਯਾਰੋ ਜੱਟੀ ਓ ਪੰਜਾਬ ਦੀ
ਫੈਸ਼ਨਾ ਚ ਰੁਲੀ ਯਾਰੋ ਜੱਟੀ ਓ ਪੰਜਾਬ ਦੀ
No comments:
Post a Comment