ਸੌਖਿਆਂ ਨੀ ਬਨ੍ਜਰਾਂ ਚ ਫਸਲਾਂ ਉਗੌਣਿਆਂ
ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਖਾਦ ਪਾ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਸੀਂਚ੍ਣਾ
ਮਾਰ ਮਾਰ ਕਹੀ ਪੈਗੇ ਹਥਾ ਵਿਚ ਛਾਲੇ
ਹੋਣਾ ਮਿਠਾ ਜਿਹਾ ਦਰ੍ਦ ਜਦ ਮੁਥੀਆਂ ਨੂ ਭੀਂਚ੍ਣਾ
ਧੁੱਪੇ ਕਰ ਕਰ ਕੱਮ, ਕਾਲਾ ਹੋ ਚੱਲਾ ਏ ਚੱਮ
ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਅੰਨਦਾਤਾ, ਕੱਡੇ ਖੇਤਾ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਦੱਮ
ਓ ਥੋਡੇ ਪਿਜ਼ੀਆਂ ਲਯੀ ਜਿਹੜਾ ਜੱਟ ਕਣਕ ਉਗੌਂਦਾ
ਦਿਨ ਵਿਚ ਇੱਕੋ ਵਾਰੀ, ਰੋਟੀ ਚੱਟਣੀ ਨਾ ਖੌਂਦਾ,
No comments:
Post a Comment